Skip to main content

Ministri serb i Arsimit kërkon që të intonohet himni në çdo shkollë në orën e parë, reagon deputeti shqiptar Kamberi


Deputeti shqiptar në Kuvendin e Serbisë, Shaip Kamberi, ka reaguar ndaj vendimit të ministrit të Arsimit në Serbi, Branko Ruzhiq, që në çdo shkollë e në çdo klasë, me rastin e fillimit të vitit të ri shkollorë, më 1 shtator, të intonohet himni shtetëror i Serbisë.


Kamberi ka thënë se obligim primat duhet të jetë sigurimi i teksteve për nxënësit shqiptar në Luginë, trajtimi i barabartë në krijimin e kushteve normale nëpër shkollat shqipe dhe njohja së diplomave.


Kamberi ka shtuar se nuk do të befasohej nëse vendimi i radhës të jetë vendosja e fotografisë së autokratit Vuçiq nëpër shkolla e pse jo edhe uniformimi i nxënësve me fanellat e SNS.

Ky është reagimi i plotë i tij:

Ministri serb arsimit, shkencës dhe teknologjisë, Branko Ruzhiq, paska marrë vendim që në çdo shkollë e në çdo klasë, me rastin e fillimit të vitit të ri shkollorë, më 1 shtator, të intonohet himni shtetëror i Serbisë. Qëllimi i një vendimi të këtillë qenka “respektimi flamurit, stemës dhe himnit” për ta “ruajtur identitetin tonë” ka sqaruar ai.Ministri serb paska harruar se obligimi i tij primarë ndaj fëmijve, para imponimit të dëgjimit të himnit, është sigurimi i teksteve për nxënësit shqiptarë të Luginës së Preshevës, trajtimi i barabartë në krijimin e kushteve normale nëpër shkollat shqipe dhe njohja së diplomave.Secili prej ne duhet të ruajë identitetin e vet dhe kjo është pika në të cilën pajtohemi. Por, shtrohet pyetja a është himni intonimin e të cilit Ju po urdhëroni gjithëpërfshirës apo përjashtues? A përfaqëson vetëm identitetin serb apo edhe të pakicave? Si do të ndikojë te pakicat një atmosferë e këtillë imponuese.Pakicat në Serbi përbëjnë mbi 20 për qind të popullsisë dhe ato kanë identitet krejtësisht tjetër nga ajo që Ju po doni t,i impononi. Kjo ështët një realitet sado që Ju po mundoheni ta injoroni. Respekti është raport i dyanshëm. Do të jeni i respektuar në masën e njëjtë që respektoni të tjerët. Në atmosferën në të cilën Serbia me ligj diskriminon shqiptarët sidomos në çështjet identitare –mohimi i të dejtës së përdorimit të simbolit kombëtar- çfarëdo vendimi politik, qoftë ai imponues, nuk mund të ndikojë në ngritjen e respektit ndaj diskriminatorit.Prandaj edhe ky vendim nuk mund të konsiderohet ndryshe përpos politizim i panevojshëm i shkollave dhe arsimit për nevojat e patriotizmit tuaj të rrejshëm. Nuk do të befasohem nëse vendimi i Juaj i radhës të jetë vendosja e fotografisë së autokratit Vuçiq nëpër shkolla e pse jo edhe uniformimi i nxënësve me fanellat e SNS.

Comments

Popular posts from this blog

KOHË AMATORIZMI NË LETËRSI

Për HEJZA-n flet Puntorie Muça-Ziba, shkrimtare Puntorie Muça-Ziba u lind në Strugë në vitin 1954. Shkollën fillore e kreu në Veleshtë, të mesmen në Strugë, kurse Akademinë Pedagogjike, dega Gjuhë dhe Letërsi shqipe në Shkup. Deri më tani ka botuar poezi për të rritur: “Rruga e mjellmës”-1987, “Sodisin yjet”-1990, “Kuku”-1977, “Rapsodi udhëtarësh”-1995, “Suita e lënduar”-2002“Suita ime”,“Vega”- 2006, “Koha e qershive”- 2018. Poezi për fëmijë: “Yllkat bisedojnë me meteorë”-1994, “Xixëllonjat luajnë valle natën”-2007, Pjesë dramatike për fëmijë: “Aventurat e princit Ujkan”-1999. Tregime për të rritur: “Shtatë vjet pritje”-1974, “Te logu i cucës”-1998, “Mjedra e egër në malin e thatë”-2003. Pjesë dramatike për të rritur: “Motrat me shirit të kuq”- e inskenuar në Shkup dhe në Teatrin Kombëtar, Tiranë 1993 -1994. “Dorotea” e botuar- 1998, “Udha e ikjes” – fitoi çmimin e tretë në konkursin “Buzuku” e botuar -2007, “Nuk martohem kësaj vere”-1999, “Zonja me celular”, monodramë, e botuar në rev

LETËRSIA ËSHTË MJESHTËRI

Flet për HJEZA-n Adil OLLURI, shkrimtar Adil Olluri (1984) është prozator dhe kritik letrar. Deri më tan ka botuar këto vepra artistike: “Bartësi i shpirtrave të përzënë” (roman),  “Shumë rrugë dhe një rënie” (tregime) dhe “Kthimi i profetit” (tregime), pastaj monografitë studimore nga fusha e letërsisë:  “Fytyra e tiranisë”, “Shkrimtari polimorf” dhe  “Romani postmodern shqiptar” (monografi). Adil Olluri është fitues i shpërblimit letrar ndërkombëtar “Premio Ostana Internazionale”, që jepet nga bashkia e Ostanës në Itali. Tregimet e tij janë të përkthyera në shumë gjuhë, ku vlen të cekët përkthimi në gjuhën italiane dhe botimi i tyre nga botuesi serioz italian “Edizione Ensemble”, me seli në Romë. Tregimi “Kthimi i babait” është përkthyer në njëmbëdhjetë gjuhë të huaja. Punon në Institutin Albanologjik të Prishtinës.   HEJZA: A mjafton fakti se sot, meqë kemi shumë shkrimtarë që “po shkruajnë”, mund të konstatojmë se po bëjmë letërsi? OLLURI: Nuk do ta trajtoja kështu këtë çështje. Më

SASIA KURRSESI NUK ËSHTË CILËSI

Për HEJZA-n flet Andreas Dushi, shkrimtar Andreas Dushi prej disa kohësh është i pranishëm në median e shkruar me artikuj letrarë dhe kulturorë. Ka botuar vëllimin poetik "Krishti vesh me t'kuqe", novelën "Kur vdekja të na bashkojë", romanin "Marrja e gjakut", si dhe shumë tregime e poezi në revista, gazeta dhe antologji të ndryshme HEJZA: A mjafton fakti se sot, meqë kemi shumë shkrimtarë që “po shkruajnë”, mund të konstatojmë se po bëjmë letërsi? DUSHI: Nuk e kuptoj pse shkruajnë është futur brenda thonjëzave. Shkrimi në vetvete është një proces kompleks i cili, sigurisht nuk lidhet veç me shkrimtarët, fjalë që, po të ishte në thonjëza, do ta kuptoja arsyen. Por, përtej këtij sqarimi të nevojshëm në optikën time, besoj se e kam kuptuar çfarë synoni të më pyesni.  Në letërsi, ashtu sikurse kudo përtej leninizmit ku forma dhe përmbajtja duhet ta justifikonin njëri – tjetrin, sasia kurrsesi nuk është cilësi. Prandaj, sikur të synojmë vendosjen e ndonjë