FRASH: Heronjtë tanë

Para disa ditëve Shoqatave e Mjekëve të Maqedonisë i ndau disa mirënjohje dhe falënderime ndaj mjekëve që, sipas tyre, janë më meritorët në luftën kundër virusit Covid-19. Por, për fat të keq, në mesin e tyre nuk ishin emrat e dy mjekëve shqiptarë të punësuar në Klinikën e Sëmundjeve Infektive, Dr. Ilir Demiri dhe Dr. Fadil Cana.

Pa dashur ta etnizojmë dhe politizojmë shëndetësinë, nuk mund të mos konstatojmë se kjo përzgjedhje është krejt tendencioze dhe entocentrike. Në shtetin tonë nuk ka mbetur njeri që ka pasur virus Covid-19 (bashkë me krejt familjarët e tyre) që nuk i ka dëgjuar këta dy emra të nderuar. Pa e tepruar fare dhe pa e zhvlerësuar punën e mjekëve të tjerë dhe personelit tjetër mjekësor, do t’i japim vetes të drejtë të konstatojmë se nëse ka pasur heronj në plotkuptimin e fjalës, që tashmë një vit janë përballur fyt për fyt me virusin dhe me vdekjen, ata janë pikërisht Dr. Ilir Demiri dhe Dr. Fadil Cana.
Edhe kur kjo pandemi të përfundojë, edhe kur krejt kjo të jetë harruar, ne kurrë nuk do t’i harrojmë emrat e tyre. Dr. Iliri dhe Dr. Fadili janë tashmë në zemrat e të gjithëve. Prandaj, për ata personalisht nuk ka rëndësi fare se a i zgjedh kjo Shoqatë për mirënjohje, sepse ata kanë punuar për të shpëtuar jetë njerëzish e jo për të marrë mirënjohje, por për këtë shoqatë dhe për shtetin në përgjithësi është turp që këta dy personalitete mjekësore të mos vlerësohen në mënyrë meritore. Kjo është arsyeja që ne të konstatojmë se këtu kemi tendencë nacionaliste maqedonase dhe mosmirënjohje e xhelozi nga ata që ndajnë dekorata me qasje selektive etnike.
Sidoqoftë, ne jemi këtu që – në emër të Koalicioni Aleanca për Shqiptarët & AlternAtivA dhe veçmas në emër të forumeve rinore të këtij koalicioni – Dr. Ilrin Demirin dhe Dr. Fadil Canën t’i shpallin HERONJ TË PANDEMISË. Ata janë në zemrat tona dhe ne u detyrohemi gjithë jetën. Me këtë rast në emër të të gjithë familjeve që i njohin e kanë dëgjuar për ta, i falënderojmë nga zemra dhe u urojmë shëndet dhe suksese në punë.
Forumet rinore të koalicionit Aleanca për Shqiptarët & AlternAtivA

Comments

KOHË AMATORIZMI NË LETËRSI

Për HEJZA-n flet Puntorie Muça-Ziba, shkrimtare Puntorie Muça-Ziba u lind në Strugë në vitin 1954. Shkollën fillore e kreu në Veleshtë, të mesmen në Strugë, kurse Akademinë Pedagogjike, dega Gjuhë dhe Letërsi shqipe në Shkup. Deri më tani ka botuar poezi për të rritur: “Rruga e mjellmës”-1987, “Sodisin yjet”-1990, “Kuku”-1977, “Rapsodi udhëtarësh”-1995, “Suita e lënduar”-2002“Suita ime”,“Vega”- 2006, “Koha e qershive”- 2018. Poezi për fëmijë: “Yllkat bisedojnë me meteorë”-1994, “Xixëllonjat luajnë valle natën”-2007, Pjesë dramatike për fëmijë: “Aventurat e princit Ujkan”-1999. Tregime për të rritur: “Shtatë vjet pritje”-1974, “Te logu i cucës”-1998, “Mjedra e egër në malin e thatë”-2003. Pjesë dramatike për të rritur: “Motrat me shirit të kuq”- e inskenuar në Shkup dhe në Teatrin Kombëtar, Tiranë 1993 -1994. “Dorotea” e botuar- 1998, “Udha e ikjes” – fitoi çmimin e tretë në konkursin “Buzuku” e botuar -2007, “Nuk martohem kësaj vere”-1999, “Zonja me celular”, monodramë, e botuar në rev

LETËRSIA ËSHTË MJESHTËRI

Flet për HJEZA-n Adil OLLURI, shkrimtar Adil Olluri (1984) është prozator dhe kritik letrar. Deri më tan ka botuar këto vepra artistike: “Bartësi i shpirtrave të përzënë” (roman), “Shumë rrugë dhe një rënie” (tregime) dhe “Kthimi i profetit” (tregime), pastaj monografitë studimore nga fusha e letërsisë: “Fytyra e tiranisë”, “Shkrimtari polimorf” dhe “Romani postmodern shqiptar” (monografi). Adil Olluri është fitues i shpërblimit letrar ndërkombëtar “Premio Ostana Internazionale”, që jepet nga bashkia e Ostanës në Itali. Tregimet e tij janë të përkthyera në shumë gjuhë, ku vlen të cekët përkthimi në gjuhën italiane dhe botimi i tyre nga botuesi serioz italian “Edizione Ensemble”, me seli në Romë. Tregimi “Kthimi i babait” është përkthyer në njëmbëdhjetë gjuhë të huaja. Punon në Institutin Albanologjik të Prishtinës. HEJZA: A mjafton fakti se sot, meqë kemi shumë shkrimtarë që “po shkruajnë”, mund të konstatojmë se po bëjmë letërsi? OLLURI: Nuk do ta trajtoja kështu këtë çështje. Më

SASIA KURRSESI NUK ËSHTË CILËSI

Për HEJZA-n flet Andreas Dushi, shkrimtar Andreas Dushi prej disa kohësh është i pranishëm në median e shkruar me artikuj letrarë dhe kulturorë. Ka botuar vëllimin poetik "Krishti vesh me t'kuqe", novelën "Kur vdekja të na bashkojë", romanin "Marrja e gjakut", si dhe shumë tregime e poezi në revista, gazeta dhe antologji të ndryshme HEJZA: A mjafton fakti se sot, meqë kemi shumë shkrimtarë që “po shkruajnë”, mund të konstatojmë se po bëjmë letërsi? DUSHI: Nuk e kuptoj pse shkruajnë është futur brenda thonjëzave. Shkrimi në vetvete është një proces kompleks i cili, sigurisht nuk lidhet veç me shkrimtarët, fjalë që, po të ishte në thonjëza, do ta kuptoja arsyen. Por, përtej këtij sqarimi të nevojshëm në optikën time, besoj se e kam kuptuar çfarë synoni të më pyesni. Në letërsi, ashtu sikurse kudo përtej leninizmit ku forma dhe përmbajtja duhet ta justifikonin njëri – tjetrin, sasia kurrsesi nuk është cilësi. Prandaj, sikur të synojmë vendosjen e ndonjë

SOT info

Search This Blog