Skip to main content

Mbi 100 banorë të Komunës së Bërvenicës janë helmuar nga uji i pijshëm




Mbi 100 persona kryesisht fëmijë dhe të moshuar nga Bërvenica kanë kërkuar ndihmë mjekësore, si pasojë e helmimit që kanë pësuar nga sistemi i ujësjellësit, pompa e të cilit, të shtunën pësoi defekt. Vetëm në 24 orët e fundit ndihmë kanë kërkuar gjashtëdhjetë banorë. Simptomat nga të cilët ankohen banorët janë diarreja, të vjella dhe dhimbje në stomak.

E gjithë familja ishim me simptoma. Nuk e pimë uji9n tash, të ambalazhuar pimë. Patëm të vjella, vështirësi diare kishim – tha Igor Matovski.

Deri sa nuk kthehen rezultatet nuk pimë uji, pimë të ambalazhuar -deklaroi Dobrilla Matovska.

Mjekja Liljana Smilevska thotë se bëhet fjalë për ndonjë virus zorrësh.

Kemi pasur rreth gjashtëdhjetë pacientë dhe që të gjithë erdhën përnjëherësh dhe me të njëjtat simptoma, gastro intestinale. Të vjella, vështirësi, diarre, kokëdhimbje, dhe disa edhe me temperaturë të rritur trupore që ishte tek fëmijët. 37 deri në 38 dhe me të vjella aq të shpeshta deri në dehidratim. Simptomat që i tregonin më tepër dukeshin si virus i stomakut apo ruta virus – u shpreh Liljana Smilevska, Mjeke e fshatit.

Kreu i komunës së Bërvenicës pranon se ka pasur defekt pompa e ujësjellësit, pas çka është kërkuar nga Enti për shëndetësi publike që të merren mostrat.

Është e vërtetë se pati një defekt që ndodhi të shtunën pasdite dhe të dielën ky defekt u eliminua. Në pyetje ishte një pompë që nxjerrim ujin nga toka dhe gjatë periudhës që ndodhi ky defekt ka mundësi që uji të ketë ngel nëpër gypa dhe ata persona që e kanë përdor këtë ujë mund që të ketë ndodh të jetë një nga shkaqet – u shpreh Enver Pajaziti, Kryetar i komunës së Bërvenicës.

Uji në komunën e Bërvenicës edhe më tej nuk është i pijshëm, deri në përfundimin e analizave nga Enti për shëndet publik, që më pastaj të shihet edhe shkaku kryesor i këtij helmimi të banorëve.

Comments

Popular posts from this blog

KOHË AMATORIZMI NË LETËRSI

Për HEJZA-n flet Puntorie Muça-Ziba, shkrimtare Puntorie Muça-Ziba u lind në Strugë në vitin 1954. Shkollën fillore e kreu në Veleshtë, të mesmen në Strugë, kurse Akademinë Pedagogjike, dega Gjuhë dhe Letërsi shqipe në Shkup. Deri më tani ka botuar poezi për të rritur: “Rruga e mjellmës”-1987, “Sodisin yjet”-1990, “Kuku”-1977, “Rapsodi udhëtarësh”-1995, “Suita e lënduar”-2002“Suita ime”,“Vega”- 2006, “Koha e qershive”- 2018. Poezi për fëmijë: “Yllkat bisedojnë me meteorë”-1994, “Xixëllonjat luajnë valle natën”-2007, Pjesë dramatike për fëmijë: “Aventurat e princit Ujkan”-1999. Tregime për të rritur: “Shtatë vjet pritje”-1974, “Te logu i cucës”-1998, “Mjedra e egër në malin e thatë”-2003. Pjesë dramatike për të rritur: “Motrat me shirit të kuq”- e inskenuar në Shkup dhe në Teatrin Kombëtar, Tiranë 1993 -1994. “Dorotea” e botuar- 1998, “Udha e ikjes” – fitoi çmimin e tretë në konkursin “Buzuku” e botuar -2007, “Nuk martohem kësaj vere”-1999, “Zonja me celular”, monodramë, e botuar në rev

LETËRSIA ËSHTË MJESHTËRI

Flet për HJEZA-n Adil OLLURI, shkrimtar Adil Olluri (1984) është prozator dhe kritik letrar. Deri më tan ka botuar këto vepra artistike: “Bartësi i shpirtrave të përzënë” (roman),  “Shumë rrugë dhe një rënie” (tregime) dhe “Kthimi i profetit” (tregime), pastaj monografitë studimore nga fusha e letërsisë:  “Fytyra e tiranisë”, “Shkrimtari polimorf” dhe  “Romani postmodern shqiptar” (monografi). Adil Olluri është fitues i shpërblimit letrar ndërkombëtar “Premio Ostana Internazionale”, që jepet nga bashkia e Ostanës në Itali. Tregimet e tij janë të përkthyera në shumë gjuhë, ku vlen të cekët përkthimi në gjuhën italiane dhe botimi i tyre nga botuesi serioz italian “Edizione Ensemble”, me seli në Romë. Tregimi “Kthimi i babait” është përkthyer në njëmbëdhjetë gjuhë të huaja. Punon në Institutin Albanologjik të Prishtinës.   HEJZA: A mjafton fakti se sot, meqë kemi shumë shkrimtarë që “po shkruajnë”, mund të konstatojmë se po bëjmë letërsi? OLLURI: Nuk do ta trajtoja kështu këtë çështje. Më

SASIA KURRSESI NUK ËSHTË CILËSI

Për HEJZA-n flet Andreas Dushi, shkrimtar Andreas Dushi prej disa kohësh është i pranishëm në median e shkruar me artikuj letrarë dhe kulturorë. Ka botuar vëllimin poetik "Krishti vesh me t'kuqe", novelën "Kur vdekja të na bashkojë", romanin "Marrja e gjakut", si dhe shumë tregime e poezi në revista, gazeta dhe antologji të ndryshme HEJZA: A mjafton fakti se sot, meqë kemi shumë shkrimtarë që “po shkruajnë”, mund të konstatojmë se po bëjmë letërsi? DUSHI: Nuk e kuptoj pse shkruajnë është futur brenda thonjëzave. Shkrimi në vetvete është një proces kompleks i cili, sigurisht nuk lidhet veç me shkrimtarët, fjalë që, po të ishte në thonjëza, do ta kuptoja arsyen. Por, përtej këtij sqarimi të nevojshëm në optikën time, besoj se e kam kuptuar çfarë synoni të më pyesni.  Në letërsi, ashtu sikurse kudo përtej leninizmit ku forma dhe përmbajtja duhet ta justifikonin njëri – tjetrin, sasia kurrsesi nuk është cilësi. Prandaj, sikur të synojmë vendosjen e ndonjë